Góðan dag

Af einhverjum óskiljanlegum ástæðum get ég farið út úr bænum um helgina til að anda aðeins fersku lofti og hlaða batteríin. Skrifa því ekkert fyrr en eftir helgi.

Góðar stundir

Þorleifur

And More for Meri:

Through the darkness, light will shine again,
when lost at sea, follow the determent bird,
but if at home you feel that you are gone,
walk but a step and look upon her face.

And doubt will perish like the night at dawn,
the sea will part and land is close at hand.
That's the power love brings to the game,
love eternal has conqured, once again.

Thorleifur

Góða kvöldið

Í gærkveldi horfði ég stíft á skjáinn. Í gegnum mig rann brennandi löngun til þess að setjast við skriftir en þar sem ég var búinn að vera að heiman lengi þá var kall fallegu konunnar við rúmgaflinn sterkara. Þetta ætla ég að reyna að bæta upp í kvöld.

REyndar milli þess sem ég hóf og lauk við þessar skriftir fór ég á fund með mönnum sem ég vann með, treysti og voru vinir mínir. Þar sem ég var orðin þeim baggi (að þeir töldu) þá tilkynntu þeir mér vinsamlega að taka pokann minn. Í kjölfarið varð ég alveg ógurreiður og gekk um götur þar til iljar mínar skröpuðust við berar gangstéttar. Fann mannkyninu og græðginni allt til foráttu og hataðist við guð og menn. En svo sýndi vinur minn mér ljósið, að það væri ekki mitt að ákveða við upphaf róðurs hvort veiðarfærin væru til þess fallinn að fiska vel. Ég yrði að bíða þar til róðrinum væri lokið til þess að dæma um það. Svo eru tilfinningarnar alltaf svo fljótar á sér. Þær vilja alltaf telja manni trú um að alltaf sem þeim finnst sé heilagur sannleikur en oftar en ekki er það ekki svo. Maður sér það nær undantekingalaust að þær höfðu alveg á kolröngu að standa þegar smá tími er liðinn. Hvort atburðir kvöldsins eru undantekningin eða reglan verður bara að koma í ljós í fyllingu tímans.

En aftur að því sem ég var að fjalla um í byrjun. Undanfarna daga hefur skemmtilegur (og þreytandi ) kokteill hugsana flogið í gegnum huga mér. Vafi og vissa til skiptis. Þegar margar ákvarðanir verða að vera teknar á stuttum tíma vill svo oft verða að maður missi sjónar á því sem raunverulega skiptir máli, verk manns. Hugsanir eru nefnilega þeirri náttúru gæddar að vera misvísandi og oftar en ekki kross-misvísandi. Stundum óskaði maður þess að til væri svona eins og hristiglas sem maður gæti hrist þegar mikið bæri á og segði manni heilagan sannleika, leysti fyrir mann krossgátur hugans og gerði manni kleyft að sjá í gegnum móðuna og velja rétt. En þar sem það er ekki til staðar og guð@himnaríki.god svarar ekki skilaboðum, þá verður maður bara að treysta á innsæið, vinina og ráðunautana og allmenna skynsemi.

Pistill þessi er hugsaður til þess að einfalda mér ákvarðanatöku næstu daga. Hvort hann gerði það verður bara að kom í ljós þegar verkin eru orðin og framtíðin komin.

Góða stundir

Þorleifur

And for you Meri

You make me smile in sad times.
You make my heart worm in the cold country.
You light my fire in the dark nights.
And Meri,
The sea is named after you!

Thorleifur

Góða kvöldið

Það að vinna í leikhúsi er svo skrítinn heimur. Það virðist sem allt snúi á haus og fylgji sínum eigin lögmálum. Maður getur eiginlega ekki annað en staðið við hliðarlínuna og fylgst með því leika mann grátt þegar maður á síst von á því en svo uppúr þurru verðlaunar það mann þegar maður bjóst við að reitt væri til höggs.

Kannski er það svoleiðis að maður læri á þetta af reynslunni en ég get ekki séð að neitt "pattern" sé á hlutunum eða að neinum sérstökum lögmálum sé fylgt eftir.

Þessi egósentríski texti er til þess eins að reyna að halda utan um veruleika sem er eins og áll í eðli sínu, eins og að útskýra hvað gerist þegar maður stendur, þungur í skapi, við sjávarsíðuna og allt í einu gengur allt upp í höfðinu á manni. Einhver tilfinning kemur yfir mann, sem ekki er hægt að festa hönd á en var ómuræðilega til staðar og var sönn eins og ósýnilegt loftið sem maður andar að sér.

Skrítið, óskiljanlegt en satt.

Þannig er það.

Góða nótt

Þorleifur