Sælirnú!

Eftir miklar hrakfarir þá er ég kominn á netið að nýju (shame on you OGVodaphone (kemst ekki yfir nafnahallærið) og more shame on Microsoft).

En maður á víst ekki að lifa í fortíðinni heldur horfa hnakkkreistur til framtíðar.

Og reyndar hefur það verið það sem einkennt hefur líf mitt fram að þessu. Ég hef alltaf verið mun uppteknari að því sem koma skal en því sem liðið er. Vissulega getur þetta haft í för með sér ákveðna kosti en því er hinsvegar ekki hægt að koma sér undan að þetta getur einnig komið sér harla illa.

Tökum dæmi. 17. Júní síðastliðinn tók ég og nokkrir félagar mínir okkur til og ákváðum að sprella pínku. Við fórum á vegum hins Hússins og tróðum upp á Stjórnarráðslóðinni. Við vorum að skrá í Hinn íslenska Lýðveldisher. Þetta tók draugurinn í stjórnarráðinu eitthvað óstinnt upp og hringdi á varðsveitina. Hún mætti í fjölmenni með hjólin í eftirdragi (Mongoose sem einmitt er á tilboði hjá Erninum) og báru húfurnar hátt. OG í fyrsta en vonandi ekki síðasta sinni á ævi minni þá gat ég horft framan í þá, mitt í ólöglegu athæfi, og sagst hafa til þess fullt leyfi og það frá atvinnurekanda þeirra! HEHEHE, þið hefðuð átt að sjá svipinn þegar þeir hringdu í Benóní 17 júníboss og fengu að heyra að ég væri með allt á hreinu (nema nærbuxurnar).

En svo ég komi mér nú að púnktinum. Ég bíst við að þetta stundargaman muni koma sér afar illa í fratíðinni ef ég ætla mér einhvertímann að betla eitthvað frá einhverjum opinberum í framtíðinni. En svo er hitt að kannski breyttu kosningarnar einhverjum og viðkomandi langar að haga sér eins og maður. Allaveganna hefur stríðsrekstur alltaf komið mönnum á kortið hvað stórkallamennsku varðar.

Og í kjölfarið, gaman að sjá allar konurnar sem skrá hafa nafn sitt í söguna vegna almenns stríðsreksturs. Það er fróðleg lesning.


SVo langar mig að birta ræðuna sem ég flutti við svo takmarkaða hrifningu:

Kæru Íslendingar!


Í dag er dagur þjóðarinnar. Í dag er dagur stoltsins. Í dag er dagur sögunnar. Í dag er dagur fánans og allt sem hann stendur fyrir. Í dag er dagur þeirra sem upprifnir eru af sögu lands og þjóðar og horfa staðfast til framtíðar.
Margt hefur okkar góða þjóð mátt þola gegnum aldrinar. Við höfum barist við Norðmenn, Dani, Breta og kommúnista en alltaf höfum við haft sigur. Sigur sem byggist á samstöðu, sigur sem byggist á þjóðarstolti, sigur sem byggist á þeirri vissu að við erum öðrum þjóðum betri.
Sagan kennir okkur að við höfum aldrei snúið baki við ættjörðinni og í dag verður engin breyting þar á. Þegar nýjar hættur birtast sem púkar að nóttu verðum við að vera tilbúin að mæta þeim af festu og karlmennsku.
Nú hafa ameríkanarnir svikið okkur verðum við því að horfast í augu við það að við eru varnarlaus nema rétt sé á málunum haldið.
Og það meiga þjóðir heims vita að Ísland og Íslendingar eru ekki og munu ekki taka þessu þegjandi og hljóðalaust. Við munum rísa upp sem hið öskrandi ljón norðursins og sýna þjóðum heims að hér búi engir kotbændur heldur blóðþyrstir stríðsmenn sem eigra sér ekki undan neinu.
Í dag er söguleg stund því í dag stóðum við saman sem einn maður og sýndum umheiminum að sverðið sé pennanum sterkara.
Í dag er söguleg stund því í dag munu verndarar frelsins taka höndum saman og vernda það sem þeim er kært.
Í dag er söguleg stund því loks erum við tilbúnir að berjast fyrir friðnum.
Í dag er söguleg stund því að hann markar stofnun hins íslenska lýðræðishers.
Ísland fyrir Íslendinga!!! (endurtakist að vild)
Ísland lengi lifi, Húrra, húrra, húrra! (endurtakist að vild)


SVo ef þú ert ekki kominn með æluna upp í háls er hér mynd af mér að fasistast

Lengi lifi þeir sem ekkert kannast við almennan tepruskap og tilbúnir eru að drepa börn og aðra hryðjuverkamenn sem ógna sjálfstæði þjóðarinnar og frelsi vesturheims

Þorleifur