Góða kvöldið

ég var að koma aftur frá Liege í Belígu þar sem ég er að fara að setja upp leiksýningu í Febrúar. Verkefnið er skipulagt af Thomas Ostermeier, einum helsta leikstjóra Þýskalands. Leiklistarhátíðin fjallar um pólitískt leikhús og stríð þannig að það liggur ekkert sérstaklega langt undan hvað mig snertir.

Verkið heitir 7 Sekúntur og er verk eftir Falk Richter
sem er hirðleikskáld og leikstjóri við Schaubuehne í Berlín (leikhús Ostermeier).

Verkið er post dramatískt þó ekki verði meira sagt, engin eiginleg samtöl heldur er þarna um að ræða lýsingar á hermönnum og upplifunum þeirra, en tengist svo inn í hlutverk medíunnar, sýndarveruleika nútímans og hvaða áhrif það hefur á atburði eins og stríð.

Þetta er spennandi þema, en afar erfitt í sviðsetningu.

Einnig er spennandi að koma í svona borg eins og Liege, sem liggur undir þungu þunglyndisskýi. Það bókstaflega lak af húsunum.

Iðnaðarborg sem er að hruni komin enda eru námurnar og iðnaðurinn farinn og henni hefur ekki tekist að komst inn í þjónusugeimið.

Ég byrja að vinna þar 1.feb. Það er 2 dögum eftir frumsýningu mína í Borgarleikhúsinu á Eilífri hamingju þannig það er mikið að gera svo ekki sé meira sagt.

Það verður spennandi að vinna með Ostermeier, allaveganna vantar ekki pressuna. En það er eins gott að venja sig við hana ef maður ætlar sem að komast eitthvað áfram í þessum harða heimi hér, í heimi þar sem leikhúsið er ennþá að reyna á þolrif samfélagsins, er ekki aðeins orðið skemmtanaform.

Skellti þessari mynd inn þar sem mér þótti hún skemmtileg í ljósi skýrslunnar sem var að koma út eftir góðvin Bush fjölskyldunnar þar sem hann ákvað að koma litla kút í bobba. Kannski hans tími sé liðinn.

Góðar stundir.

Þorleifur Örn Arnarsson