Góðan daginn

Það er stund á milli stríða. Ég er í vinnunni og samkvæmt öllu þá ætti ég að vera inni í stúdíói að öskra og reka á eftir fólki, hugsa allt fyrir alla og stressa mig óhóflega. En allt í einu þá afboðaði einhver leikari komu sína og planið var hrunið. Og þegar plön hrynja í mínu djobbi þá er ég í vonum málum og allir fara að stressast og ég er sökudólgurinn.

Allt í einu skilur maður afstöðu sendiboðans sem maraþonhlaupið er kenndur við (og var hogginn í herðar niður í kjölfar þess að hann bar kóngi slæmar fréttir) því að allt í einu þá er það upp á mitt að redda þessu eða taka afleiðingunum...

En annars þá er ansi margt að gerast. Ég er að hugleiða eins og tvo tilboð og svo er handrit sem ég mun leikstýra og er co-writer af komið á grunnstig framleiðslu þannig að margt er í spilunum.

Framleiðslan á American Diplomacy er komin í gang og það er alltaf jafn erfitt að finna einhvern sem langar að nota fjármagnið sitt í leikhús. En við reynum ótrauðir.

Annars þá gat ARnar Jónsson ekki leikið forsætisráðherran. Stefán Baldursson kom að máli við hann og tilkynnti að hann væri að fara í tvær sýningar eftir áramót. Þetta er náttúrulega alveg týpiskt fyrir vinnubrögðin í þessu húsi þjóðarinnar að allt er ákveðið á síðustu stundu og svo það komi öllum hlutaðeigandi sem verst. Ég velti því fyrir mér hvort hann hafi frétt af American Diplomacy og brugðist við, ég á við, hann reyndi allt hvað hann gat til að skemma fyrir Sveinsstykki í fyrra svo ég trúi hverju sem er uppá þennan mann...

En ég bið að heilsa í bili enda er það í mótsögn við orð mín hér áðan að ég hafi þennan tíma til þess að skrifa.

Bestu kv.

Þorleifur